Wie het lot een hand wil helpen, licht het een been.
Maand: september 2024
Eindelijk hebben we begrepen waarom Duitsland zijn infrastructuur laat vervallen. Het is een vorm van clandestiene onbaatzuchtigheid tegenover de westerse buurlanden. De instorting van de Carola-brug in Dresden is immers een waarschuwing aan het adres van Poetin dat elke Russische tank die het waagt een Duitse brug westwaarts over te steken gedoemd is in de Oder, de Neiße of een andere rivier te storten. ‘Voorsprong door natuurlijke destructie van de eigen inboedel’ heet de Duitse vredesbijdrage tot de westerse defensie.
Nu Duitse petrochemie, machinebouw, auto-industrie (en bruggen) in elkaar storten, zingen de klassieke partijen de zwanenzang van de Berliner Republik, een slavenkoor gedirigeerd door meester Wagenknecht.
geen stelen.
het ruisen
is veeleer het geroffel
van sigarettenpijpjes
waar nog wat rood aan kleeft
(maar zijn die niet zwart-wit?)
uit stomme films
op mijn trommelvlies.
het oog,
als een bril bestoft,
is niet opgewassen
tegen het oor
dat het douchegordijn heen en weer
hoort schuiven
in zijn parelmoeren schelp.
het is regen
nu al harder
die op mijn fluwelen
aambeeld hamert.
Saksen:
‘Ik ben een man, mijn heer, die door
de gemene slagen en stoten van het leven zo verbitterd is,
dat ik het graag vergooi,
als ik daarmee de wereld maar kan kloten.’
Thüringen:
‘Ook ik ben
door allerlei tegenslagen zo murw geslagen en door het lot getart,
dat ik mijn leven voor elke inzet op het spel wil zetten,
en als ik niet win, dan breek ik maar mijn nek.’
(Shakespeare, Macbeth, bedrijf III, scène I, tweede en eerste moordenaar)
Waarover maken de milieu-activisten zich eigenlijk druk als iedereen weet dat er morgen geen water meer uit de kraan komt?
Bondskanselier Olaf Scholz: zo bezonnen dat hij geen schaduw van zichzelf meer is.
Vandaag is het weer eens zo’n dag dat een mens de gedrukte krant bewaart voor het nageslacht. Het grote woud van Birnam rukt niet op naar Dunsinane, maar dat van Thüringen naar Berlijn. ‘Good things of Day begin to droop and drowse, / Whiles Night’s black agents to their preys do rouse.’