Wolf Biermann, wiens analytische vermogen geen beetje onder zijn leeftijd lijdt, slingert zijn banbliksems naar alle infantiele Oost-Duitsers die smachten naar de tijd dat ze hun zwijnerijtjes in de dictatoriale wieg konden botvieren.
Hij spreekt me uit het hart, de ouwe Biermann, die in een paar regels afrekent met een massa ex-DDR-jammerkonten die heimwee hebben naar hun dictatuur. De site Perlentaucher heeft de analyse van Biermann ‘auf den Punkt’ gebracht. Biermann verwijt de aanhangers van de extreemrechtse AfD en van het linkspopulistische Bündnis Sahra Wagenknecht (BSW) hun reactionaire heimwee naar de fysieke en intellectuele luiheid die ze in de DDR-dictatuur genoten. ‘Degenen die in de DDR-dictatuur te laf waren om op straat te komen, rebelleren nu zonder enig risico tegen de democatie,’ zegt Biermann. Die lafaards snakken volgens Biermann naar het comfort dat ze in de dictatuur genoten, maar willen niets te maken hebben met de inspanningen die je voor de democratie moet opbrengen. Ze verheerlijken hun oude leven in de DDR en kiezen voor reactionaire partijen zoals de AfD of het Bündnis Sahra Wageknecht. Biermann: ‘Wagenknecht en Höcke zijn het politieke bruidspaar van dit moment. In de ex-DDR groeit samen wat samenhoort: de erfgenamen van het hitleriaanse nationaalsocialisme en van het stalinistische nationaalcommunisme.’ Met de erfgenamen van het nationaalsocialisme bedoelt Biermann de bewonderaars van de AfD-fascist Björn Höcke (Thüringen) en met die van het nationaalcommunisme de aanhangers van de Poetin-propagandiste Sahra Wagenknecht. AfD en BSW maken zich op om in drie nakende Oost-Duitse deelstaatverkiezingen een electorale vloedgolf in hun voordeel te bewerkstelligen.
De site Perlentaucher in het origineel:
“Wir Deutschen haben einen totalitären Familienstammbaum mit einer aufgepfropften Demokratie”, schimpft ein wütender Wolf Biermann, der im Zeit-Gespräch insbesondere mit den Ostdeutschen abrechnet, an deren Demokratiefähigkeit er zweifelt: “Nicht alle, aber zu viele gelernte Untertanen im Osten erwarten, dass sich der Staat wie in einer strengen Fürsorgeanstalt um alles kümmert.” In der DDR habe sich, sogar beim Volksaufstand am 17. Juni 1953, nur “eine fatal unorganisierte Minderheit” gewehrt, sagt er: “Die, die zu feige waren in der Diktatur, rebellieren jetzt ohne Risiko gegen die Demokratie. Den Bequemlichkeiten der Diktatur jammern sie nach, und die Mühen der Demokratie sind ihnen fremd. Und ihre Scham zerfrisst ihr Selbstwertgefühl. Ihr altes Leben verklären sie und wählen AfD oder die neue Firma von Sahra Wagenknecht. Wagenknecht und Höcke sind das politische Brautpaar der Stunde. Da wächst in der Ex-DDR zusammen, was zusammengehört: die Erben des Hitlerschen Nationalsozialismus und des Stalinschen Nationalkommunismus.”