Europa was ooit een jonge vrouw die op de rug van een witte stier de Middellandse Zee van Libanon naar Europa overstak. Telkens als een schuit met vluchtelingen uit Afrika kapseist en de lijken van de schipbreukelingen in Italië of Griekenland aan land spoelen, heb ik het gevoel dat we de stier een mes in de rug hebben gestoken.
Auteur: Piet de Moor (Pagina 7 van 25)
In het Siciliaans wordt naar ezels (Italiaans: gli asini) altijd met het Siciliaanse vrouwelijke woord i scecche verwezen. Ook als de ezel qua natuurlijk geslacht mannelijk is, is hij een grammaticale ezelin.
Poetin wijkt af van het klassieke dictatorsjabloon. Hij wordt niet eens afgeleid door de sentimentaliteit van zeg maar een Stalin. Die had medelijden met zichzelf omdat hij vond dat zijn vrienden hem geen andere keuze hadden gelaten dan hen te vermoorden, zodat ze schuldig waren aan zijn eenzaamheid. Anders Poetin. Hij is totaal gefixeerd op het niets, waar zijn blik vol van is.
Het Russische patriottisme heeft zijn grenzen: geen enkele Russische oligarch heeft zijn jacht op een Russische werf laten bouwen, aldus Manfred Hildermeier in Die rückständige Groβmacht. Russland und der Westen.
Goethes Werther is een Oekraïense patriot avant la lettre, gekleed ‘im blauen Frack mit gelber Weste’.
In Nabokovs ‘Spits van de admiraliteit’ schrijft de verteller aan een correspondent, van wie anders niet duidelijk is of het om een man of een vrouw gaat: ‘Iedere zin van u verraadt de knoopsluiting naar links.’
Enige tijd geleden verspreidde een propagandist van de Russische staatstelevisie het nieuws dat de Duitsers van plan zijn om sommige Russen op te sluiten in de Berlijnse dierentuin. Wie zoiets beweert hoort er wel degelijk in thuis.
Fliegenpapier noemt essayist Michael Maar zijn gemengde notities. Die titel verwijst naar ‘Het vliegenpapier’, een fragment waarin Robert Musil de lange doodstrijd beschrijft van een vlieg die op een strook tanglefoot of vliegenpapier is geland, een eenzame strijd waarbij zelfs Laokoöns gevecht met de slangen verbleekt. Maar door Maar laat ik me graag lijmen. Ik kom er ook gemakkelijk van los. Een onschuldiger soort papier is het etherische vogelpapier. Het is flinterdun als een vloeitje en wordt gebruikt voor twee doeleinden: voor correspondentie via de duivenpost en
voor liefdesbrieven. Maar in dit laatste geval begint het vogelpapier toch al de kenmerken van het vliegenpapier aan te nemen.
Natuurlijk heeft GiuseppeTomasi di Lampedusa de dagboeken van Samuel Pepys gelezen. Hoe had Lampedusa anders kunnen schrijven: ‘Toute ma via ho voluto la stessa cosa: to make un chef d’oeuvre.’ Hij schrijft erover als Pepys over de vagina.
Hans Magnus Enzensberger vergiste zich destijds toen hij meende dat het Duitse leger, de Bundeswehr, voornamelijk uit pacifisten bestaat. Poetins overval van Oekraïne heeft immers mijn vermoeden bevestigd dat Duitsland zich stiekem heeft ontwikkeld tot een Russische enclave, een oblast in het hart van Europa. Als je de gepensioneerde Duitse legeraanvoerders van het type Luftwaffe-General Harald Kujat of Brigadegeneral Erich Vad (destijds Angela Merkels politiek-militaire influisteraar) hoort oreren lijken die me stuk voor stuk op de loonlijst van Poetin te staan. En we herinneren ons nog zeer goed hoe de Duitse admiraal Kay-Achim Schönbach een maand voor Poetins overval van Oekraïne in een uitgelekte video zei dat Poetin respect verdient en dat Oekraïne het door Rusland ingelijfde schiereiland de Krim nooit zal terugkrijgen. ‘Wat hij echt wil is respect,’ zei Schönbach over Poetin. ‘En mijn God, iemand respecteren is niet duur, zelfs kosteloos. Het is makkelijk hem het respect te geven dat hij wenst, en waarschijnlijk ook verdient.’ Om de schijn op te houden moest Schönbach ‘vrijwillig’ zijn admiraalshoed nemen, maar zijn Berlijn-Moskou-pactideeën leven ongetwijfeld voort in de top van de Bundeswehr. Zodra ze zich niet geobserveerd voelen of hun pensioen trekken, laten de Duitse generaals en admiraals hun masker vallen en ontpoppen zich tot Poetin-fans.