Poetin wijkt af van het klassieke dictatorsjabloon. Hij wordt niet eens afgeleid door de sentimentaliteit van zeg maar een Stalin. Die had medelijden met zichzelf omdat hij vond dat zijn vrienden hem geen andere keuze hadden gelaten dan hen te vermoorden, zodat ze schuldig waren aan zijn eenzaamheid. Anders Poetin. Hij is totaal gefixeerd op het niets, waar zijn blik vol van is.