Wat Günter Wallraff undercover deed, doet Corona ongegeneerd in het openbaar: het onthullen van maatschappelijke misstanden. Wallraff en Corona hebben ten minste één ding met elkaar gemeen: ze verander(d)en de Duitse naoorlogse samenleving als niets of niemand anders.[1] Als een onvermoeibare medewerker van Wallraff is Corona nu altijd en overal aan het werk, zoals sommige criminele bazen van Duitse slachthuizen ervaren die hun in Roemenië en Bulgarije geronselde ‘gastarbeiders’ in bestelbusjes en uitgeleefde behuizingen samenproppen om ze zonder scrupules bloot te stellen aan het virus. Daardoor is Corona de ideale ‘muckraker’ (Roosevelt) geworden. Het is alsof het virus de oproep van destijds Heinrich Böll heeft gehoord: ‘Maak vijf, zes, maak een dozijn Wallraffs.’ In Noordrijn-Westfalen sloten de autoriteiten vorige week een slachthuis toen bleek dat een paar honderd arbeiders uit Zuidoost-Europa er zich met Corona hadden besmet. Het betrokken slachthuis, dat zijn laars lapte aan alle hygiënische basisregels, is geen alleenstaand geval. De toestanden in de aspergeteelt zijn naar verluidt niet veel beter.
[1] In sommige Scandinavische woordenboeken vind je het werkwoord ‘wallraffen’ in de betekenis van onthullen, ontmaskeren.