Geen twijfel, de Servische psychiater en oorlogsmisdadiger Radovan Karadžić, die vermomd als wonderdokter Dragan Babić jarenlang ondergedoken in Belgrado leefde voor hij in Den Haag veroordeeld werd, hield zielsveel van zijn land. Hij at alleen voedsel van Servische bodem. Geen wonder dat elke gestoorde Serviër onder zijn handoplegging gezond werd.
Maand: juni 2024 (Pagina 2 van 3)
Europa was ooit een jonge vrouw die op de rug van een witte stier de Middellandse Zee van Libanon naar Europa overstak. Telkens als een schuit met vluchtelingen uit Afrika kapseist en de lijken van de schipbreukelingen in Italië of Griekenland aan land spoelen, heb ik het gevoel dat we de stier een mes in de rug hebben gestoken.
In het Siciliaans wordt naar ezels (Italiaans: gli asini) altijd met het Siciliaanse vrouwelijke woord i scecche verwezen. Ook als de ezel qua natuurlijk geslacht mannelijk is, is hij een grammaticale ezelin.
Poetin wijkt af van het klassieke dictatorsjabloon. Hij wordt niet eens afgeleid door de sentimentaliteit van zeg maar een Stalin. Die had medelijden met zichzelf omdat hij vond dat zijn vrienden hem geen andere keuze hadden gelaten dan hen te vermoorden, zodat ze schuldig waren aan zijn eenzaamheid. Anders Poetin. Hij is totaal gefixeerd op het niets, waar zijn blik vol van is.
Het Russische patriottisme heeft zijn grenzen: geen enkele Russische oligarch heeft zijn jacht op een Russische werf laten bouwen, aldus Manfred Hildermeier in Die rückständige Groβmacht. Russland und der Westen.
Goethes Werther is een Oekraïense patriot avant la lettre, gekleed ‘im blauen Frack mit gelber Weste’.
In Nabokovs ‘Spits van de admiraliteit’ schrijft de verteller aan een correspondent, van wie anders niet duidelijk is of het om een man of een vrouw gaat: ‘Iedere zin van u verraadt de knoopsluiting naar links.’
Enige tijd geleden verspreidde een propagandist van de Russische staatstelevisie het nieuws dat de Duitsers van plan zijn om sommige Russen op te sluiten in de Berlijnse dierentuin. Wie zoiets beweert hoort er wel degelijk in thuis.
Fliegenpapier noemt essayist Michael Maar zijn gemengde notities. Die titel verwijst naar ‘Het vliegenpapier’, een fragment waarin Robert Musil de lange doodstrijd beschrijft van een vlieg die op een strook tanglefoot of vliegenpapier is geland, een eenzame strijd waarbij zelfs Laokoöns gevecht met de slangen verbleekt. Maar door Maar laat ik me graag lijmen. Ik kom er ook gemakkelijk van los. Een onschuldiger soort papier is het etherische vogelpapier. Het is flinterdun als een vloeitje en wordt gebruikt voor twee doeleinden: voor correspondentie via de duivenpost en
voor liefdesbrieven. Maar in dit laatste geval begint het vogelpapier toch al de kenmerken van het vliegenpapier aan te nemen.
Natuurlijk heeft GiuseppeTomasi di Lampedusa de dagboeken van Samuel Pepys gelezen. Hoe had Lampedusa anders kunnen schrijven: ‘Toute ma via ho voluto la stessa cosa: to make un chef d’oeuvre.’ Hij schrijft erover als Pepys over de vagina.